Raport – sezon nieogórkowy
O czym rozmawiamy w tym wydaniu
W drugim odcinku „Sezonu nieogórkowego” rozmawiamy o tym, co wspólne dla wszystkich ludzi na świecie — czyli o muzyce. Nasz dzisiejszy bohater urodził się w Damaszku, gdzie odebrał muzyczną edukację. Został wykonawcą i kompozytorem, a gdy trwała już wojna domowa, przyjechał do Polski. W Krakowie stworzył chór złożony z nieprofesjonalistów, który „po godzinach” jest paczką dobrych znajomych. A kiedy w Syrii upadł reżim Baszara al-Asada — odwiedził, po raz pierwszy od ponad dekady, Damaszek, swoje rodzinne miasto. Rozmawiamy o dźwiękach Syrii, o tym, czy Polacy potrafią śpiewać, a także o muzyce, która potrafi łączyć bardzo różnych ludzi.
Występują
Wassim Ibrahim
Urodzony w Damaszku w 1979 roku kompozytor i wykonawca. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Syrii. Pracował jako inżynier, a następnie rozpoczął studia muzyczne, które kontynuował po przyjeździe do Polski. Od dziesięciu lat prowadzi amatorski „Chór w Kontakcie”, który w 2020 roku uhonorowano tytułem „Krakowskiego Ambasadora Wielokulturowości”.
Marcin Żyła
jest dziennikarzem i wydawcą „Raportu o stanie świata” od 2024 r. Swoje pierwsze zagraniczne korespondencje pisał kilkanaście lat temu – dla „Tygodnika Powszechnego” – z państw byłej Jugosławii, gdzie śledził powojenne losy Bośni i Hercegowiny, Serbii i Kosowa.
Od ponad dekady zajmuje się tematyką migrantów, uchodźców i granic (reportaże z Lampedusy, wysp Morza Egejskiego, Bliskiego Wschodu, Ugandy czy Burkina Faso). Brał udział w akcjach ratowniczych statku „Lekarzy Bez Granic” na Morzu Śródziemnym, był w ruinach zniszczonego Mosulu. Mówi, że pracując przy tym temacie można pokazywać wielką zmianę świata – mieszczą się w nim i dramatyczne sceny z morza czy państw Sahelu, i dramat ludzi – oraz zachodnia Realpolitik.
Z Wysp Brytyjskich i USA Marcin relacjonował też brexit i pierwszą kampanię wyborczą Donalda Trumpa. Publikuje rozmowy z ludźmi kultury, materiały o kulturze Karpat i relacji człowieka z innymi zwierzętami. Jego teksty można czytać m.in. w „Polityce” i magazynie „Spotkania z Zabytkami”.
Jest laureatem Polskiej Nagrody im. Sérgio Viera de Mello (2023) przyznawanej za działania na rzecz pokojowego współistnienia społeczeństw, religii i kultur. W latach 2016-23 był zastępcą redaktora naczelnego „Tygodnika Powszechnego”, wcześniej pracował w wydawnictwie Znak. Prowadzi zajęcia w Instytucie Spraw Publicznych UJ i warsztaty reportażu. Czas dzieli między Kraków, gdzie pewnej środy się urodził, a Orawę, gdzie żyje od wiosny do pierwszych śniegów.